Zo het zit er weer op, onze eerste vakantie met zijn drietjes. We hebben erg genoten en eigenlijk voor de eerste keer na zo lang uit Nederland weg te zijn hebben wij allebei het gevoel hier nog wel 3 weken te kunnen blijven. Thuis wacht de kou en de arbeid....ach daar weten jullie alles van

Gisteren zijn wij op gitaarjacht geweest en zijn uiteindelijk op advies van de conciërge van het Hilton Hotel, die een uur op internet heeft zitten speuren en heeft zitten bellen naar de beste gitaarspeciaalzaken, naar Sam Ash gegaan (een grotere muziekwinkel). Overigens is de service in het Hilton hotel echt 'over the top' , bij vertrek richting de gitaarshop werd de auto voorgereden door de valetmedewerker, die vervolgens het volgende gesprek met mij voert:

VM: Goodmorning Mister Meijers, how are you today?

RM: Good, thank you. How are you?

VM: I am fantastic, thank you for asking Mister Meijers. Do you need any directions for your trip today Mister Meijers?

RM: No I am fine, thank you.

Ondertussen heeft hij de kofferbak opengedaan, de wandelwagen ingeklapt en er in gestopt, de portier voor Lieke geopend en is teruggelopen naar mijn kant waar hij net op tijd is om voor mij het portier te openen. En terwijl ik instap start het volgende gesprek;

VM: Mister Meijers please allow me to hand you your seatbelt.

RM: ?!?

VM: Here is your seatbelt Mister Meijers

RM: ?!?!??!?

RM: Thank you valet person

Die kerel wacht dus gewoon tot ik zit en doet dan voor mij mijn gordel om!! Een tweede kerel deed bij Lieke hetzelfde... je voelt je gewoon lichtelijk belachelijk. We gaan zo uitchecken en ik ben nu al benieuwd wat zij aan fooi verwachten ;-)

Enniewee, de gitaar. We hebben, om het kort te houden, van 11.00 tot 14.30 verschillende modellen getest waarbij er eentje echt uitsprong:

Het is een originele Gibson ES-335TD uit 1970-1972. Ik heb nog lekker wat van de prijs kunnen lullen. Zo worden ze niet meer gemaakt. Natuurlijk heeft hij gebruikssporen maar hij speelt als een tierelier en klinkt als de spreekwoordelijke viool. Niet te vergeten: het is een echte vintage gitaar met voor 99% originele onderdelen. Een goede investering dus!

Na besluit tot koop komt het afrekenen. Onze vriendelijke gekken de Amerikanen hebben echter de regel dat als je een credit card gebruikt op een cruise schip, deze dan 7 dagen te blokkeren ivm zekerheid van betaling. En aangezien ze hier in dit land de Credit Crunch hebben uitgevonden en ze alles 'Bigger' doen, hebben ze besloten debitcard betalingen maar zo een beetje af te schaffen. Sta je daar na 5 uur spelen met de gitaar in je hand en je pinpas in de ander en mag je dus gewoon niet betalen!

Affijn, wij dus naar een ATM om daar te pinnen. Krijgen we er 800 dollar uit....niet genoeg. Blijkt dus dat wij nog 2 andere ATM's moeten vinden van andere banken om daar de rest in delen te pinnen. Na 1,5 uur lang van winkelplaza naar winkelplaza te hebben gereden konden we dan eindelijk met een enorme stapel cash (verkregen van een drive-in ATM, lol) de gitaar gaan halen!

En zo staat het teken van deze laatste dagen op verschillende fronten op afscheid doet pijn.

Goodbye Florida,

Goodbye contactlens die ik zojuist door de gootsteen heb gespoeld (SHIT)

Goodbye Sunshine

Goodbye Fender Telecaster, je wordt ingeruild voor een Gibson ES335

Goodbye Martin Jol

Goodbye Valet Parking Person, woonde je maar in Amsterdam